عشقی شاید زودگذر - آمد و رفت

 1
سکوت پنجه میکشد به گلوی کال احساسم
بغضی درحال رسیدن است
برای صدا زدنت
انگارصدها قرن نوری
فاصله است بین من و تو
وقتی دوستم داری
وقتی دوستت دارم
کُره را درخود دارد
نگاه شلوغت
برای دیداری سخت
در عشقی نابرابر
شاید هم زودگذر

2
تو صبحی
من شب
چگونه دست ما بهم خواهد رسید
وقتی میروی ؛
میآیم
وقتی میآیی ؛
میروم ؟

برای توبجای مقدمه

به نام پروردگار بزرگ

سلام

  سلام به تو . تو که امروزدلیل تولد دوباره ی من بودی . تولدی ازبطن دروغ پنهون به دنیای حقیقت آشکار. سلام به توکه وقتی اومدی روزنه ای از امید تو تاریکنای قلب افسرده م با محبتت به روشنایی تابیدی . انقدر که وقتی علیرغم میل باطنیم هرچی میخواستم بری و تنها تو راز اندوهبار خودم رهام کنی ؛ موندی و عظمت مرد بودن رو با بزرگواری تو و شرمگینی من برام معنی کردی . موندی و اشکهایی که هم دراوج برملاشدن من و هم از شوق دیدن مردونگی تو آبشارشده بود از نگاه مه زده م من زلالینه تر جاری کردی تا غباریآسم رو بشوری از ازدحام اندوه خونه کرده تو غبارآینه ی نگاهم .

  مدتها بود ازاینکه طعم لذتبخش محبت رو درک کنم رفته بودم تو فراموشی چندساله . اما تو بهم یاددادی که میشه دوست داشت و از دوست داشتن لذت برد .

  حالا بدون ترس و با شجاعت تمامی خزون عمری که پشت سرگذاشتم فریاد میزنم دوستت دارم .

همچون

تندیس خاطره ات را گرامی میدارم
همچون کبوتری که ...