عشق غیر منطقی

  همیشه عاشق عشق بودم . عاشق عاشق شدن . اساسآ کسی هستم که بی عشق نخواهم تونست زنده بمونم و زندگی کنم . تمام امید و اعتمادمو بدون عشق از دست میدم . تمام اعتماد به نفسمو . روزهام شبیه سیاهپالهای مخوف کهکشانی پراز تاریکی و سرازیری میشه و شبهام پرازورطه ای که توش دست وپا میزنم وبیشترفرومیرم . بخاطر همین تمام وجودم رو هق هق اشکهایی لبریزکرده بود که شاید فوران سیلابی بود که مدتها بود از نگاهم جریان داشت . فکرکردم . مدتها فکرکردم . باید پیدات میکردم . باید یه جایی تو یه گوشه ای از دنیا بدست میآوردمت . یه جایی تو اقیانوس بیکران زندگی . بخاطر همین دام قلبم رو انداختم تواقیانوس زندگی تا بلکه یه جایی یه جوری به دام من بیفتی . 

تو هم به دامم افتادی .
 
  اونوقت خواستم قلبموکه دست توبود با مداد عشق جای قلبت نقاشی کنی و بعد منومحکم درآغوشی از محبتت بکشی تا قلبت جای قلبم حک بشه . اینجوری .

  خب حالا قلبت رو حک کردی جای قلبم . ما دوتا هم با همیم اما نمیدونم آیا واقعن بین ما قلبهاموی دارن زندگی میکنن یا یه قلب بزرگ که ممکنه فقط تو ذهن ما باشه و توقلب منو جای قلبت حک نکرده باشی ؟

  نمیدونم . آخه هنوزنفهمیدم تو به عشق غیرمنطقی پابند هستی یا نه ؟

______________________

پ . ن - پیشاپیش عید مبعث به همه مبارک .